Bilinçdışının malzemelerine rüyalarda, dil sürçmelerinde, unutkanlıklarda, kazalarda ve birçok farklı durumda rastlayabiliriz. Bilinçdışının, kendini gösterdiği birçok yol vardır.
İnsanlar, ruhsal dünyalarının her katmanına kendiliğinden erişemezler. Bazen, bilinçdışının bize sunduğu ipuçlarını anlayarak kendimiz hakkında daha fazla şey keşfedebiliriz.
Aklımıza, ilk bakışta anlamsız gibi görünen uzak bir kişi, anı, olay veya duygu gelebilir ve bunlar, bilinçdışının bize sunduğu bazı ipuçları olabilir. Anlamsız gibi görünen şeyler, içine girdikçe anlam kazanmaya başlayabilir. Belki de hiç alakası yokmuş gibi düşündüğümüz bir şey bize dair çok şey anlatıyor olabilir.
Bu yollardan bir tanesi bazen bir türkü tutturmak olabilir. Türküler, çoğu zaman kişinin iç dünyasına çekildiği dalgınlık anlarında kendiliğinden söylenmez mi? Belki de “ansızın” aklınıza gelen ve bir şekilde sizinle özdeşleşen bir türkü, ruhsal dünyanızda biriken anlamların dışavurumu olarak ortaya çıkmıştır. Ortaya çıkan bilinçdışı malzemenin yanı sıra, bu malzemenin ne zaman ortaya çıktığı da önemlidir.
Bazen bir şiir dizesi, bir şarkı sözü ya da bir kitaptan, bir filmden alıntı takılır aklınıza ve ansızın ortaya çıkar. Belki de hem bu ifadenin kendisinde hem de çıktığı anda size dair bir anlam vardır.
Bazen ruhsal dünyanızdan, kendi kelimelerinizle oluşan bir cümle ansızın aklınızda belirir. Belki de bu kelimelerin bir araya gelişinin ve ortaya çıkışının tesadüften çok daha derin bir anlamı vardır.
Unutulanlar kadar hatırlananlar da önemlidir. Ruhsallığımızla olan iletişimimiz, ona ne kadar izin verebildiğimize ve onu ne kadar anlayabildiğimize bağlıdır. Bizimle iletişim kurma şekli her zaman kolayca anlayabileceğimiz büyük bir aydınlanma anı yaratacak şekilde olmayabilir.
Bize dair olanları bazen bir türküyle, bir şiirle veya alakasız olduğunu düşündüğümüz başka bir şeyle ifade edebilir.
Bize dair olanları dinlerken, belki de sadece güçlü bir şekilde kendini duyuranlara değil, kısık ve alakasız gibi görünen seslere de kulak vermeliyiz.