İnsan, dış dünyada var olduğu gibi kendi iç dünyasında da var olan bir canlıdır. Bireyler, günlük yaşamlarında dış dünyada gerçekleşen olaylar kadar kendi iç dünyalarında yaşadıkları deneyimlerden de pek çok şekilde etkilenmektedir. Ancak iç dünyada yaşananların etkisi, her zaman dışarıdan gözlemlenemez. Bireyler, iç dünyalarında yaşananları çoğu zaman fark edemeyebilir. Bastırılan ve fark edilmeyenler bazen bir duygu, bir düşünce, bir olay, arzu ve istekler, korku ve endişeler olabileceği gibi bazen de sözle ifade edilemeyen şeyler olabilmektedir.
Erişilmesi ve fark edilmesi zor olan içsel deneyimler kendini çok çeşitli ve farklı şekillerde ifade edebileceği gibi bazen bir yorgunluk olarak da kendini gösterebilir. Günlük yaşamın koşturması ve fiziksel ile duygusal sebeplerle açıklanabilen yorgunluğun dışında, bazen sebebi tam olarak anlaşılamayan bir yorgunluk hissedilebilir. Bu yorgunluğun kaynağı, iç dünyamızda yaşadığımız ve fark edemediğimiz şeylerden kaynaklanabilir.
Hissedilen bu yorgunluğa içsel kavgalarımız sebep olabilmektedir. Bireyler, bir kısmını farkında olarak veya farkında olmadan gün içinde ve uykularda süregiden içsel çatışmalarla karşılaşabilir ve bazen geriye sadece hissettikleri bu yorgunluk kalabilir.
İçsel kavgalar, bir bakıma kişinin ruhsallığında gerçekleşen çatışmalardır. Bu çatışmalar bazen tanınan bir başkasıyla, bazen kişiye ait bir duyguyla, bazen arzular ve gerçekler arasında yaşanabilir; bazen de bireyler, kendileriyle içsel bir kavga içerisinde olabilir.
Sebebini anlamlandırmakta zorlandığımız, adeta puslu bir havada gördüklerini netleştirmeye çalışan gözler gibi, içsel kavgalarımız da farkında olmadığımız bir şekilde ruhumuzda yorgunluk bırakabilir. Bu çatışmaların neden olduğu yorgunluğu hissettiğimizde, belki de şu soruyu sormak gerekir: “Benim kavgam kiminle?”
Belki de bu soru, kendi iç dünyamızı keşfetme yolculuğunda atılan ilk adım olacaktır.