Sıkça tekrarlayan ve istenmeyen şekilde hayatın bir teması haline geldiği hissedilen kararsızlığın ardında birçok farklı sebep bulunabilir. Bazıları için kararsızlık, doğru kararı verememe korkusundan doğar. Kişi, en doğru kararı verememiş olmanın getirebileceği duyguları yaşamaktan kaçınabilir. Bu nedenle karar vermek zorlaşabilir. Peki, gerçekten hiç pişmanlık duymayacağımız ve tamamen doğru olan bir karar her zaman mümkün müdür?
Bazıları için kararsızlık, herhangi bir seçim yapma korkusudur. Kişi, herhangi bir seçim yapmakta zorlanabilir. Kimisi için basit bir seçim -örneğin sabah bileğine takacağı kol saatini seçmek- kimisi için büyük zorluklar taşıyor olabilir. Ne seçim yaparsa yapsın “yanlış” seçimi yapacağına dair güçlü duygusu olan biri bu noktalarda zorlanabilir. Belki de her kararın ve seçimin getirdiği sorumluluğu taşıma noktasında kişi kendini güçlü hissedemiyor olabilir. Bu durumda kişi, kendisinin bir seçim yapmasındansa bir başkasının kendisi yerine karar vermesini tercih edebilir. Bunun sıkça tekrarlanması da kişinin kendinden çok, başkalarının kararları ve seçimleri üstüne kurulmuş, kendisinden neredeyse arındırılmış bir hayatı yaşamasına yol açabilir.
Kararsızlıkların ardında bazen de insanın kendini yeterince tanımıyor oluşu yatar. Kendini yeterince tanımayan bir kişi, neyi nasıl seçeceğini belirlemekte zorlanabilir. Kararsızlık bazen, birkaç seçenek arasında kalmaktan daha farklı bir şekilde her şey ve hiçbir şey arasında bir noktada kendini gösterebilir. Kendini yeterince tanımayan bir kişi için bazen her şey uygundur; bazen de hiçbir şey… İnsanın kendini ve hayatı tanıyarak geliştirdiği, değiştirdiği, dönüştürdüğü parametreler yoksa her şey ve hiçbir şey arasında bir nokta belirlemek için karar vermek zorlayıcı bir deneyim olabilir.
Kararsızlık anlarında, içsel seslerine kulak veren bir kişi, bu seslerin her birinin kendisine ait olmadığını fark edebilir. Bu seslerden bazıları çevresindeki tanıdık kişilere aitken bazıları da toplumdan, geçmiş deneyimlerden veya dışsal beklentilerden kaynaklanıyor olabilir. Bu sesler de bireyleri sıkça kararsızlık anlarına götürebilir. Kişiler, duydukları karşısında cesaretleri kırılmış, eleştirilmiş ve yargılanmış hissedebilirler. Böyle durumlarda bir seçim yapmak zorlayıcı olabilir. Kişiler kendilerini, duyduklarına karşı içsel bir kavga içerisinde bulabilirler. Bireyler, kararlarından ve kendi parametrelerinden uzaklaşarak, bazen duyduklarını haksız çıkarmaya, bazen onları ikna etmeye ya da bir talimat gibi uygulamaya çalışırken kendilerini mağdur, başkalarını ise kazanan olarak hissettikleri bir yerde bulabilirler.
Kararsızlığın ardında, her birey için farklı ve çeşitli dinamikler etkili olabilir.
Belki de bu nedenle kararsızlık, kişinin kendisini daha derinlemesine keşfedebilmesi ve dönüştürebilmesi için bir fırsattır.